Touw aan de toekomst
ik bind een touw aan de toekomst
en zet me schrap
hielen diep in het heden
trekkend aan de verte heb ik geen idee
wat de horizon schaffen zal
dan rafelt tussen mijn vingers het koord
tijd wordt jaren dunner
er vallen dagen uit mijn hand
niet lang meer, misschien minuten
nog één adem en ik weet het al
Afbeelding: ‘Zittend mannelijk naakt met touw’, ets, Gilles Demarteau, <1777, Rijksmuseum, http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.104516
© 2017 Paul Christiaan Smis
Deel deze pagina