Dubbele muren

waar ga ik heen als ik te moe ben
me verstoppend voor geluid en zicht
zacht voortkruipend van daarnet naar later
te schrikkerig door krakend licht

ik vind schemer in de stilheid en
tussen dubbele muren van het zijn
veilig boven plafonds en vloeren
zonder vals en zonder schijn

balken oude stille zolder
dakpannen tussen wind en mijn
overkooksels braakgedachten
dwarrelstof, veilig terrein

daar woon ik met een muis of muizen
pratend vanuit een ouwe stoel
niemand daar en niemand verder
niemand, ik ken geen hoger doel

Afbeelding: ’Dubbele muren’, aquarel en potlood, Ruth Manenschijn, 2020, https://www.instagram.com/ateliermanenschijn/

Deel deze pagina