De ambulancebestuurder liep met uitgestoken hand naar het bed.

‘U bent mevrouw Harmsma?’

De bejaarde dame in het bed negeerde de hand en bleef voor zich uit staren. Ze glimlachte:

‘U staat daar zeker met uitgestoken hand, hè? Ik ben blind.’

‘Oh, neem me niet kwalijk. Een foutje. Zoiets gebeurt me eigenlijk nooit.’

‘Dat zal best,’ lachte ze, ‘en weet u wat u ook nooit gebeurt?’

De bestuurder negeerde haar vraag. Hij keek naar zijn bijrijder.

‘Kom, we moeten doorwerken. Neem jij het hoofd, dan pak ik de benen.’

Hij sloeg de deken weg.

Mevrouw had geen benen. 

Afbeelding: https://gertdejonge.wordpress.com/2014/11/25/de-ambulance/

© 2017 Paul Christiaan Smis