Na honderd woorden proza, krabde hij zich eens achter zijn oor. Het stuk werd te lang.

‘Schrappen,’ dacht hij, ‘schrijven is immers schrappen?’

Honderd woorden schrappen leek hem ook niet de oplossing. Er moesten woorden weg, maar welke? Na een tijdje tekststaren ging hem een licht op. De pen vloog over het papier.

Zijn vrouw kwam binnen met de koffie. Ze keek over zijn schouder mee en zei bewonderend:

‘Mooi! Hoe bedenk je dat toch?’

‘Oh, heel eenvoudig. Alle lidwoorden geschrapt. Nu is het poëzie.’

 Afbeelding: https://www.rijksmuseum.nl/nl/zoeken/objecten?q=pen&p=3&ps=12&st=OBJECTS&ii=5#/RP-P-1892-A-17476X,29

© 2017 Paul Christiaan Smis