ik bind een touw aan de toekomst

en zet me schrap

hielen diep in het heden

trekkend aan de verte heb ik geen idee

wat de horizon schaffen zal

dan rafelt tussen mijn vingers het koord

tijd wordt jaren dunner

er vallen dagen uit mijn hand

niet lang meer, misschien minuten

nog één adem en ik weet het al

Afbeelding: ‘Zittend mannelijk naakt met touw’, ets, Gilles Demarteau, <1777, Rijksmuseum, http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.104516

 © 2017 Paul Christiaan Smis