zeg, wil je een spuitje?

ik dacht dat je het nooit zou vragen

je buigt je over mij heen

prikt en mompelt

zou jij het voor mij doen

ooit, als het erg laat is?

zó grappig, de wereld wordt warm

en je bril zweeft zwabberig

dat dubbelfocus dat altijd

vertederd naar mij keek

ik zou wel op willen springen

maar het hoeft niet geloof ik

vallen jouw ogen nou dicht

of de mijne? mijn vacht

kroelt rond de kriebel van je vingers

een rillertje van vertrouwd gevoel

weet je, het is net alsof...

Afbeelding: ‘Hond’, porselein met emailkleuren, pottenbakker anoniem, <1736, Rijksmuseum, http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.1230

 © 2020 Paul Christiaan Smis